5 grudnia 1994 r. w Budapeszcie podpisano memorandum, na mocy którego Federacja Rosyjska, Wielka Brytania oraz Stany Zjednoczone zobowiązały się do respektowania suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy w zamian za przekazanie przez nią strategicznej broni nuklearnej Rosji. Niecałe dwadzieścia lat później Federacja Rosyjska nie dotrzymała tych zobowiązań, dokonując aneksji Krymu (2014). Jak wyjaśnili przedstawiciele Rosji Ukraina po rewolucji z 2014 r. i obaleniu prorosyjskiego prezydenta Wiktora Janukowycza nie była państwem tożsamym z Ukrainą objętą gwarancjami wynikającymi z memorandum budapeszteńskiego.

25 grudnia 1989 r. w Târgoviște rozstrzelano obalonego dyktatora i I sekretarza Komunistycznej Partii Rumunii Nicolae Ceaușescu (1918-1989) i jego żonę Elenę (1916-1989). Egzekucję poprzedził pośpieszny pokazowy proces przed sądem wojskowym, w wyniku którego Geniusz Karpat został uznany za winnego postawionych zarzutów, m. in. ludobójstwa.

13 września 1955 r. w Moskwie podczas wizyty kanclerza Republiki Federalnej Niemiec Konrada Adenauera  zawarto porozumienie, na mocy którego zwolnieni zostali niemieccy jeńcy wojenni, przebywający w ZSRR od zakończenia II wojny światowej. Do końca 1955 r. do Niemiec wróciło około 15 tysięcy osób – jeńców z Wehrmachtu oraz cywili skazanych przez sowieckie sądy wojskowe. Jednocześnie Republika Federalna Niemiec nawiązała stosunki dyplomatyczne z ZSRR, nie uznając jednakże Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

29 lipca 1958 r. w Waszyngtonie prezydent USA Dwight D. Eisenhower podpisał National Aeronautics and Space Act, na mocy którego założono NASA (National Aeronautics and Space Administration) – podległą prezydentowi agencję odpowiedzialną za narodowy program lotów kosmicznych.

28 czerwca 1956 r. w Poznaniu w Zakładach im. Józefa Stalina rozpoczął się strajk, po którym nastąpiły protesty uliczne, będące spontanicznym wystąpieniem społecznym przeciwko polityce władz partyjno-państwowych PRL. Demonstracje te zostały brutalnie stłumione przez milicję i wojsko, zginęło około 60 osób. Poznański Czerwiec został określony w komunikacie Biura Politycznego PZPR jako „zamieszki uliczne” wywołane przez „agenturę imperialistyczną i reakcyjne podziemie”.