Finally, some cheery social media related news. 🙂 https://t.co/HHW7zvlau6
— Darren Grimes (@darrengrimes_) January 9, 2021
Join the anti-social (media) set — Harry and Meghan have. The Times January 12 2021.
Finally, some cheery social media related news. 🙂 https://t.co/HHW7zvlau6
— Darren Grimes (@darrengrimes_) January 9, 2021
Join the anti-social (media) set — Harry and Meghan have. The Times January 12 2021.
23 listopada 1940 r. miał miejsce jeden z ostatnich nalotów włoskiego lotnictwa na Wielką Brytanię. Zadecydowały o nich bardziej względy polityczne niż militarne – jak się wydaje Mussolini chciał uchodzić za równorzędnego uczestnika wojny z Wielką Brytanią. Włoski Corpo Aereo Italiano pod dowództwem gen. Rino Corso Fougiera zaczął więc działania przeciwko Anglii startując z niemieckich lotnisk w Belgii od października 1940 r. – bez większych sukcesów i przy znacznych stratach w sprzęcie oraz personelu. Pozostałości korpusu odwołano w większości w styczniu 1941 r. w związku katastrofalną sytuacją sił włoskich w Grecji i Afryce.
#OnThisDay in 1940 : Margate and Folkestone were attacked by the Italian Air Force, who played a small and rather insignificant part in the Battle of Britain. These raids only served to emphasise the deficiencies of the Italian aircraft and they were soon withdrawn. pic.twitter.com/IXUIbumJbF
— RAF Museum (@RAFMUSEUM) November 23, 2020
Dziś pamiątką działań bojowych Regia Aeronautica nad Anglią jest eksponat muzeum RAF – doskonale zachowany dwupłatowy myśliwiec Fiat CR-42 Falco (egzemplarz prezentowany w tweecie powyżej). Włosi utracili ten samolot wskutek awarii silnika i przymusowego lądowania na angielskiej plaży w listopadzie 1940 r. Pilot – sierżant Pietro Salvadori dostał się do niewoli brytyjskiej. Jeniec zniósł ten fakt z godnością, okazując zadowolenie z zakończenia swojego udziału w wojnie i wyjaśniając w czasie przesłuchania, że był niezadowolony z włoskich oficerów, a nadto nie odpowiadały mu warunki prowadzenia wojny: pogoda na belgijskich lotniskach, towarzystwo Niemców i ich jedzenie…
“Churchill didn’t beat the Nazis,
Vera sang them to death.”
Harry Secombe
W wieku 103 lat zmarła brytyjska wokalistka Vera Lynn, której największy wojenny hit chyba wszyscy znają, ale kompletnie nie kojarzą jej nazwiska.https://t.co/NSu3QUgIxn
— Tomasz Walczak (@Tomasz_Walczak) June 18, 2020
Dame Vera Lynn was a strong and inspiring lady who has done so much for Britain. I am so sad to hear of her passing but at the same time so glad to have met her and experienced first-hand her warm, fun-loving personality. Her voice will sing in my heart forever. Thanks Vera. Paul pic.twitter.com/6jugfa1QpN
— Paul McCartney (@PaulMcCartney) June 18, 2020
Condolences to Dame Vera Lynn’s family. She was one of Britain’s best loved entertainers whose songs gave hope to millions during World War Two. 75 years since VE Day and during the Covid-19 crisis when we’re all needing hope, her lines are as poignant as ever. pic.twitter.com/5T98K7o4nV
— The Labour Party (@UKLabour) June 18, 2020
BBC pays tribute to Dame Vera Lynn with a special programme tonight. pic.twitter.com/2KV8CNtyEa
— BBC Press Office (@bbcpress) June 18, 2020
Vera Lynn, the British singer whose touching ballads helped sustain the spirits of Britons during WWII, died today. She was 103. https://t.co/PYo4aAdfdD
— NPR (@NPR) June 18, 2020
‘We’ll meet again’ Vera Lynn is as a true icon and national treasure. RIP 💛 pic.twitter.com/83few3oPiW
— Romford Labour Party (@romfordlabour) June 18, 2020
„We’ll meet again
Don’t know where
Don’t know when
But I know we’ll meet again some sunny day …”
Narasta napięcie wokół londyńskiego pomnika Sir Winstona Churchilla, potomka znakomitego Johna Churchilla 1 księcia Marlborough, dwukrotnego premiera Zjednoczonego Królestwa, laureata literackiej Nagrody Nobla, w młodości uczestnika wielu kolonialnych eskapad i awantur końca XIX w. (żeby wymienić tylko udział w tłumieniu powstania Pasztunów, wojnę burską i przesławną bitwę pod Omdurmanem).
Sir Winston Churchill (1874 – 1965), już za życia będący żywą skamieliną epoki wiktoriańskiej jest aktualnie pośmiertnie sądzony według zasad współczesnej ahistorycznej wrażliwości ukształtowanej przez political corectness. Zarzut: rasizm (za nieistotny uznano natomiast fakt, że w zasadzie do Sir Winstona mogą mieć żal wszelkie nacje, których interesy kolidowały z interesami imperium brytyjskiego – począwszy od Irlandczyków a skończywszy na Polakach). Oczywiście bez znaczenia jest postawa podsądnego w czasie krytycznych dni 1940 r., kiedy to trzeba było się zdeklarować wobec autentycznego faszyzmu i rasizmu. Jak się wydaje wyrok już zapadł, zastanawia tylko obecność na miejscu funkcjonariuszy Policji Metropolitarnej (zuchwała próba przeciwdziałania zniszczeniu pomnika czy tylko chęć zapewnienia względnego bezpieczeństwa uczestnikom dewastacji?).
Czytaj dalej Pomnik Winstona ChurchillaWell #UK, this is what happens when you open your borders to a flood of non-English, non-Scots, non-Welsh, non-Irish, non-Cornish, non-Manx people who don’t share your country’s values or appreciate its history. #WinstonChurchill #WinstonsStatue #Churchillhttps://t.co/zRQJA5sj21
— Marc V 🇺🇸🇬🇧🇮🇱🇹🇼🇮🇹 (@MarcVelletri) June 9, 2020
6 maja 1937 r. niemiecki sterowiec D-LZ-129 Hindenburg po przebyciu transatlantyckiej trasy z Frankfurtu spłonął w bazie amerykańskiej marynarki wojennej w Lakehurst w New Jersey. Zginęło 36 osób.
Katastrofa na zawsze położyła kres erze wielkich komunikacyjnych sterowców.
Niemcy w żałobie z powodu katastrofy sterowca. „Gazeta Lwowska”, s. 1, nr 102 z 9 maja 1937
Katastrofa sterowca „Hindenburg” na lotnisku Lakehurst w stanie New Jersey – Tygodnik dźwiękowy Polskiej Agencji Telegraficznej.
Hindenburg Disaster: Real Zeppelin Explosion Footage (1937) | British Pathé
What the Hindenburg Looked Like Inside Before It Exploded