8 lutego 1837 r. w Petersburgu odbył się pojedynek rosyjskiego poety Aleksandra Puszkina (1799-1837) z Georges’em d’Anthès (1812-1895). Panowie uzgadniali kwestie honorowe (rzecz jasna chodziło o honor kobiety) przy użyciu pistoletów.
Spotkanie Panów Puszkina i d’Anthèsa przeprowadzono według metody „barrier duel” (duel à volonté), w polskim Kodeksie honorowym Władysława Boziewicza określanej jako pojedynek z postępowaniem przeciwników po linii prostej i dowolnym porządkiem strzelania (§279-280).
Przeciwnicy rozpoczynali pojedynek zbliżając się do siebie (inaczej niż w pojedynku typu francuskiego, w którym przeciwnicy zwróceni do siebie plecami oddalają się, odwracając się i strzelając po przebyciu określonego dystansu). Żaden z nich nie mógł jednak przekroczyć dzielącej ich „bariery” wyznaczonej przez dwie linie – których odległość uzgadniano stosownie do zwyczaju, osobistych upodobań i stopnia obrazy (zdarzało się, że dystans dzielący przeciwników uzgadniano na dwa-trzy kroki – co dawało niemal gwarancję, że pojedynek będzie śmiertelny lub przynajmniej krwawy). Każdy mógł strzelać w dowolnym momencie, jednakże po oddaniu strzału musiał się zatrzymać, czekając bez ruchu na strzał przeciwnika – który w zasadzie mógł iść dalej zbliżając się na odległość limitowaną „barierą”.
Pojedynek Puszkina z d’Anthèsem. 8 lutego 1837 r.
Adrian Wołkow. 1869.
Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Pan d’Anthès strzelał pierwszy, ciężko raniąc (w brzuch) Pana Puszkina, który oddał strzał niegroźnie trafiając przeciwnika w prawe ramię.
Dwa dni później, 10 lutego 1837 r. Aleksander Puszkin zmarł wskutek zapalenia otrzewnej.
AKTUALIZACJA 08.02.2022 © ŁUKASZ SOBANIAK
Ogólne zasady postępowania honorowego (Kodeks honorowy). Władysław Boziewicz. Wydanie trzecie poprawione. Poznań 1932 – Reprint Wydawnictwo Bona. Kraków 2016.
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.