11 marca 1941 r. Kongres USA uchwalił Lend Lease Act (“An Act to Promote the Defense of the United States”).
Na mocy tej ustawy rząd USA mógł „wydzierżawiać, pożyczać i w jakikolwiek inny sposób udostępniać innym rządom dowolne produkty ze sfery obronności”. Pomoc miała dotyczyć państw uważanych za istotne dla obrony Stanów Zjednoczonych. Pozwoliło to USA udzielić pomocy sprzętowej i materiałowej państwom uznanym za sojusznicze już na pierwszym etapie wojny przy jednoczesnej oficjalnej neutralności. Jednakże nawet po przystąpieniu USA do wojny ta forma pomocy aliantom była kontynuowana.
Prezydent Franklin Delano Roosevelt podpisuje Lend Lease Act. Marzec 1941 r.
Associated Press photograph. No. 21773. Forms part of: New York World-Telegram and the Sun Newspaper Photograph Collection (Library of Congress).
Public domain, via Wikimedia Commons
Wartość dostaw wyniosła około 50 mld USD. W ich skład wchodził nie tylko sprzęt wojskowy, ale także materiały i surowce, a nawet żywność. Głównymi beneficjentami Lend-Lease Act stały się Wielka Brytania (60% dostaw) i ZSRR (20% dostaw), inne kraje walczące z państwami osi (m. in. Chiny, Wolni Francuzi, dominia brytyjskie) otrzymały łącznie 20% dostaw.
Dostawy w ramach Lend Lease Act były bardzo istotnym czynnikiem, który umożliwił ostateczne zwycięstwo aliantów, w szczególności pozwoliły europejskim sojusznikom USA przetrwać pierwszy krytyczny okres wojny z III Rzeszą.
AKTUALIZACJA 27.03.2021 © ŁUKASZ SOBANIAK
Lend-Lease Act. History.com Editors. October 29, 2009.
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.