11 sierpnia 1934 r. na wyspie Alcatraz u wybrzeży San Francisco zaczęło działać więzienie federalne, przeznaczone dla szczególnie niebezpiecznych więźniów stwarzających problemy w innych federalnych zakładach karnych.
Tego dnia na wyspę przetransportowano pierwszą grupę 137 więźniów. W ciągu następnych 29 lat funkcjonowania więzienia znaleźli się tu najbardziej znani amerykańscy przestępcy m. in.: Al Capone (1899-1947), George „Machine Gun” Kelly (1895-1954) i Alvin „Creepy” Karpis (1907-1979).
Mimo kilkunastu udokumentowanych prób ucieczek rzekomo żadnemu z więźniów nie udało się uciec z Alcatraz. Według oficjalnych statystyk 23 próbujących ucieczki ujęto, 6 zastrzelono, 2 utonęło na pewno, a 5 przypuszczalnie (niemniej jednak ci ostatni trafili na listę poszukiwanych przez FBI). W jednym udokumentowanym przypadku (John Paul Scott w grudniu 1962 r.) udało się dopłynąć do stałego lądu w okolicach mostu nad Golden Gate, jednak skutki hipotermii udaremniły dalszą ucieczkę i po pobycie w szpitalu zbiega odesłano na Alcatraz.
Uczestnicy buntu w Alcatraz w 1946 r. Clarence Carnes, Sam Shockley i Miran Thompson w drodze na proces. Shockley i Thompson zostaną skazani na kary śmierci, wykonane w San Quentin w 1948 r.
Autor nieznany. 1946.
Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Również najbardziej znany przypadek buntu w Alcatraz w 1946 r. nie zakończył się szczęśliwie dla więźniów. Bunt stłumiono przy udziale dwóch plutonów US Marines (weteranów wojny na Pacyfiku), którzy po udzieleniu zgody na ograniczone użycie wojska zastosowali granaty i moździerze do opanowania sytuacji. Ci z uczestników buntu, których ujęto żywcem zostali skazani na karę śmierci za zabójstwo dwóch strażników.
Ostatecznie więzienie federalne Alcatraz zamknięto 21 marca 1963 r.
AKTUALIZACJA 21.03.2022 © ŁUKASZ SOBANIAK
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.