17 grudnia 1944 r. w Malmedy (Belgia) w trakcie niemieckiej kontrofensywy w Ardenach, żołnierze Waffen-SS („Kampfgruppe Peiper”) w niewyjaśnionych do końca okolicznościach dokonali masakry amerykańskich jeńców wojennych i osób cywilnych (łącznie 86 osób).
Zbrodnia wstrząsnęła amerykańską armią i sprowokowała incydent w Chenogne 21 grudnia 1944 r. – do opuszczającej płonący budynek grupy kapitulujących żołnierzy niemieckich otworzono ogień i dwudziestu jeden niedoszłych jeńców zginęło w akcie zemsty.
Ciała zamordowanych amerykańskich jeńców na skrzyżowaniu w Malmedy, zdjęcie z 14 stycznia 1945 r.
Autor nieznany, National Archives and Records Administration
Domena publiczna,
via Wikimedia Commons
W 1946 r. odbył się przed amerykańskim sądem wojskowym proces dowódcy 1 Dywizji Pancernej SS LSSAH Josefa „Seppa” Dietricha, dowódcy „Kampfgruppe Peiper” Joachima Peipera i ich podkomendnych oskarżonych o dokonanie masakry w Malmedy. Peipera i 42 oskarżonych skazano na karę śmierci przez powieszenie.
Wskutek protestów niemieckiej opinii publicznej podjęte zostało dodatkowe śledztwo przez komisję Senatu USA, które wykazało liczne uchybienia procesowe i dowodowe (w raporcie komisji stwierdzono, że metody stosowane w śledztwie „godne były raczej Gestapo niż Armii Stanów Zjednoczonych”), w związku z czym kary śmierci zmienione zostały na kary więzienia.
Joachim Peiper podczas procesu wziął na siebie odpowiedzialność za masakrę, chcąc chronić swoich podwładnych. Został pierwotnie skazany na śmierć, później karę zamieniono na dożywotnie pozbawienie wolności. Ostatecznie został przedterminowo zwolniony z więzienia w 1956 r. W latach 70-tych zabity został w swoim domu we Francji przez nieznanych sprawców, prawdopodobnie byłych członków francuskiego ruchu oporu.
AKTUALIZACJA 17.12.2021 © ŁUKASZ SOBANIAK
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.