19 marca 1945 r. Adolf Hitler wydaje tzw. Nerobefehl (rozkaz Nerona) – nakazuje stosowanie na terytorium III Rzeszy taktyki spalonej ziemi, czyli zniszczenie w Niemczech wszystkiego co przeciwnik mógłby wykorzystać do kontynuowania walki.
Według Nerobefehl należało zniszczyć wszystkie urządzenia militarne, komunikacyjne, łączności, przemysłowe i zaopatrzeniowe, a także obiekty znajdujące się wewnątrz terytorium Rzeszy, które wróg w jakikolwiek sposób może wykorzystać natychmiast lub po pewnym czasie dla kontynuowania walki. Odpowiedzialnymi za dokonanie tych zniszczeń uczynił Hitler wojskowe organy dowodzenia w odniesieniu do obiektów militarnych, łącznie z urządzeniami komunikacyjnymi oraz łączności, natomiast gauleiterów i komisarzy obrony Rzeszy w odniesieniu do wszystkich urządzeń przemysłowych, zaopatrzeniowych i pozostałych obiektów; gauleiterom i komisarzom obrony Rzeszy wojsko miało udzielić pomocy koniecznej do wykonywania tych zadań.
Minister Uzbrojenia i Amunicji III Rzeszy Albert Speer (1905-1981). Pomiędzy 1942-1944.
Willi Ruge. Bundesarchiv, Bild 183-1984-1206-511
CC BY-SA 3.0 DE, via Wikimedia Commons
Na szczęście dla Niemiec odpowiedzialny za wdrożenie Nerobefehl Minister Uzbrojenia i Amunicji (Reichsminister für Bewaffnung und Munition) Albert Speer utracił wiarę w Führera i skutecznie sabotował wykonanie dekretu. Hitler dowiedział się o tym od samego Speera w trakcie jego ostatniej wizyty w bunkrze Kancelarii Rzeszy 22 kwietnia 1945 r. Okazując gniew nie zdążył jednak (lub nie chciał) wyciągnąć konsekwencji stosownych do bezspornego faktu niesubordynacji (oprócz pozbawienia Speera funkcji rządowych w swoim politycznym testamencie). Wkrótce bowiem był zmuszony użyć swojego Walthera PPK po raz ostatni …
AKTUALIZACJA 19.03.2022 © ŁUKASZ SOBANIAK
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.