21 października 1933 r. we Lwowie student pierwszego roku Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Jana Kazimierza Mykoła Łemyk (1914-1941), członek Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów zastrzelił Aleksieja Majłowa (1909-1933) – sekretarza konsulatu ZSRR we Lwowie, będącego jednocześnie funkcjonariuszem wywiadu sowieckiego NKWD.
Jak głosiła wersja OUN zamach zorganizowano w akcie odwetu za wywołanie przez administrację sowiecką wielkiego głodu na Ukrainie. Według polskiego wywiadu wojskowego akcja miała być jednak swoistą deklaracją lojalności OUN wobec Berlina.
Mykoła Łemyk w czasie procesu przed Sądem Okręgowym we Lwowie. 30 października 1933 r.
Autor nieznany. Źródło: NAC
Domena publiczna,
via Wikimedia Commons
Mykoła Łemyk został zatrzymany przez polską policję i w procesie przed Sądem Okręgowym we Lwowie skazany na karę śmierci. Karę tę zamieniono następnie na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Ostatecznie skazaniec zakończył swoją przygodę z polskim wymiarem sprawiedliwości na mocy amnestii we wrześniu 1939 r.
W październiku 1941 r. Mykoła Łemyk, działający już jako „prowidnyk” OUN-M na Wschodniej Ukrainie został zatrzymany tam przez Gestapo i rozstrzelany.
AKTUALIZACJA 21.10.2021 © ŁUKASZ SOBANIAK
Terrorysta z Galicji. Pamięć.pl, 2012.
Strzały w konsulacie. Włodzimierz Kalicki. Gazeta Wyborcza – Duży Format, 23.10.2007.
Proces bojówkarza Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (UON) Michała Łemyka sprawcy zamachu na konsulat radziecki przed Sądem Okręgowym we Lwowie. Narodowe Archiwum Cyfrowe.
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.