25 lutego 1831 r. rozegrała się bitwa o Olszynkę Grochowską, uznawana za najbardziej krwawą bitwę powstania listopadowego. Przybliżone straty w zabitych to 6800 po stronie polskiej i 9400 po stronie rosyjskiej. Pomimo tego krwawego wyniku starcie pomiędzy 40 tysięcznymi siłami polskimi pod faktycznym dowództwem generała Józefa Chłopickiego i 60 tysiącami Rosjan dowodzonymi przez feldmarszałka Iwana Dybicza pozostało nierozstrzygnięte.
Obie strony zostały zmuszone do odwrotu, chociaż wydaje się że Polacy odnieśli zwycięstwo taktyczne: siłom rosyjskim uniemożliwiono natychmiastowe zajęcie Warszawy (co nastąpiło dopiero 8 września 1831 r.).
Bitwa pod Grochowem – moment użycia rac kongrewskich przez stronę polską
obraz Bogdana Willewalde. Ok. 1850 r.
Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Jednym z decydujących momentów bitwy okazało się użycie przez oddziały polskie wczesnej formy broni rakietowej w postaci tzw. rac kongrewskich (Congreve rocket – od nazwiska wynalazcy Wiliama Congreve), co pozwoliło w krytycznej fazie bitwy odeprzeć atak kawalerii rosyjskiej i uniknąć całkowitego rozbicia armii polskiej.
AKTUALIZACJA 25.02.2021 © ŁUKASZ SOBANIAK
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.