25 stycznia 1950 r. podpisano umowę z ZSRR na produkcję w Polsce samochodu GAZ-M20 Pobieda (pod nazwą FSO Warszawa).
Początkowo wybrana została licencja Fiata 1100. Umowę handlową z Fiatem podpisano już w 1947 r., po czym rozpoczęto budowę fabryki. Jednakże w 1949 r. w warunkach nasilającej się zimnej wojny ze względów politycznych uznano za niedopuszczalną kontynuację współpracy z wytwórnią z kraju za „żelazną kurtyną” (rzekomo było to skutkiem decyzji samego Józefa Stalina).
Fiat 1100 BL 1948.
Prawdopodobnie w przypadku wyboru licencji włoskiej byłby to pierwszy produkowany seryjnie samochód w Polsce po II wojnie światowej.
Marco 56. 05.10.2014.
CC BY 2.0, via Wikimedia Commons
W tych okolicznościach w 1950 r. zakłady GAZ w Gorki (Niżny Nowgorod) przekazały Polsce dokumentację techniczną samochodu GAZ-M20 Pobieda, celem dokonania jej tłumaczenia, adaptacji i wdrożenia do produkcji. Licencję przekazano bezpłatnie, strona polska zapłaciła natomiast za dokumentację i maszyny produkcyjne.
GAZ-M-20 Pobieda.
Pjotr Mahhonin. 10.09.2014.
CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
W 1951 r. rozpoczęto produkcję, ponoć początkowo z części wytworzonych w ZSRR (według niektórych źródeł – zapewne wrogich Polsce Ludowej – opóźnienia we wdrożeniu do produkcji w Polsce były tak duże, że aż do 1954 r. FSO montowała tylko swoje logo na pojazdach wyprodukowanych w ZSRR). Pierwszy rok produkcji zamknięto zawrotną liczbą 75 wyprodukowanych samochodów (wobec docelowo planowanej rocznej 25.000 sztuk, czego nigdy nie udało się osiągnąć).
FSO Warszawa 201/202.
János Tamás. 23.10.2008
CC BY-SA 2.0, via Wikimedia Commons
Pobiedę produkowano w ZSRR od 1946 r. i w chwili rozpoczęcia jej produkcji w Polsce nie była już konstrukcją nowoczesną (mimo wielu kolejnych polskich modernizacji), tak jak zresztą Fiat 1100 (wywodzący się konstrukcyjnie z lat 30 XX w.). Był to jednak pierwszy samochód osobowy produkowany seryjnie w Polsce po II wojnie światowej (w latach 1951–1973).
Deska rozdzielcza FSO Warszawa M-20.
Oxfordian Kissuth. 08.07.2010
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.