25 czerwca 1876 r. pod Little Big Horn (Montana) Indianie z plemienia Dakotów, Czejenów i Arapaho prowadzeni przez wodzów Szalonego Konia i Siedzącego Byka pokonali oddziały 7 Regimentu Kawalerii Stanów Zjednoczonych.
Ostatnia walka Custera.
Edgar Samuel Paxson. Olej na płótnie. 1899 r.
Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Dowodzący 7 Regimentem Kawalerii Stanów Zjednoczonych podpułkownik George Armstrong Custer popełnił kilka błędów, z których najpoważniejszym okazało się zlekceważenie przewagi Indian. Wbrew temu co się powszechnie sądzi nie była to przewaga wyłącznie liczebna (ok. 2500 Indian przeciwko ok. 700 kawalerzystom i zwiadowcom indiańskim). Indianie tym razem dysponowali także lepszą bronią palną (karabiny Winchestera, Henry’ego i Spencera przeciw karabinom Sprinfgielda) oraz taktyką walki lepiej odpowiadającą warunkom terenowym. Wydaje się, że w tej bitwie Indianie mieli wszelkie atuty poza zaskoczeniem, jednak i ten brak zniwelowała decyzja pułkownika Custera o natychmiastowym przypuszczeniu ataku mimo dysproporcji sił. Rezultat bitwy był miażdżący dla US Army: wszyscy żołnierze pod bezpośrednim dowództwem Custera oraz on sam zginęli w krótkiej i dramatycznej walce w okrążeniu, zanim udzieliły im wsparcia inne oddziały armii. Łącznie zginęło 268 kawalerzystów i zwiadowców. Według legendy (nie do końca zgodnej z rzeczywistością) ocalał jedyny koń o imieniu Comanche.
Wzgórza na północ od rzeki Littlle Big Horn, miejsce ostatniej walki pułkownika Custera.
Autor: Belissarius. 10 lipca 2008 r.
CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
An eyewitness account by Tantanka Iyotake (Lakota Chief Sitting Bull), New York Times archive. May 7, 1881.
Little Bighorn, A Place of Reflection. Little Bighorn Battlefield – National Monument Montana.
Bitwa nad Little Bighorn (Krajobrazy, ludzie, zdarzenia – wędrówki po Ameryce). Wizja lokalna. 24 sierpnia, 2012 — Stanisław Błaszczyna.