26 października 1440 r. w Nantes stracono Gillesa de Rais (1404?-1440), marszałka Francji i seryjnego mordercę.
Po podwójnym procesie przed sądem kościelnym i świeckim podsądny został uznany za winnego m. in. herezji i licznych morderstw dzieci oraz skazany na powieszenie i spalenie. Podobny los spotkał jego dwóch wspólników.
Egzekucja Gillesa de Rais. 26 października 1440 r.
Autor nieznany. Miniatura na pergaminie. Około 1530 r. Bibliothèque nationale de France.
Domena publiczna, via Wikimedia Commons
Dokumenty procesowe sprawy Gillesa de Rais zawierają prawdopodobnie pierwszy historyczny opis przypadku wampiryzmu seksualnego. Ofiarami padło 140 dzieci, choć liczba ofiar przypuszczalnie była wyższa (według niektórych twierdzeń mogła wynosić nawet 600).
Od początków XX w. pojawiały się teorie, że Gilles de Rais był ofiarą spisku mającego na celu przejęcie jego majątku i de facto ofiarą zbrodni sądowej. Poglądy te znalazły kulminację w 1992 r. w medialnym wydarzeniu, które można określić jako „powtórny proces” Gillesa de Rais. Francuski prawnik Jean-Yves Goëau-Brissonnière powołał „sąd” złożony z prawników, pisarzy, polityków oraz biologa i lekarza (jednakowoż bez udziału mediewistów). Szacowne to gremium po ponownym „przeanalizowaniu” XV-wiecznego materiału dowodowego uniewinniło podsądnego.
„Wyrok” ten w zakresie zarzutów o morderstwa wydaje się mocno wątpliwy – choćby po lekturze biograficznej książki Michela Hérubel Gilles de Rais (tytuł oryginału francuskiego Gilles de Rais et le déclin du Moyen Âge. Librairie Académique Perrin, 1982 – polskie wydanie w tłumaczeniu Krystyny Arustowicz PIW 1987). Autor logicznie rozprawił się z poglądami historyków i pseudohistoryków czyniących z Gillesa de Rais ofiarę zbrodni sądowej, ponadto książka zawiera materiały źródłowe – dokumenty z postępowań sądowych w jego sprawie.
Gilles de Rais. Michel Hérubel. Państwowy Instytut Wydawniczy. Warszawa 1987.