7 lutego 1920 r. w Irkucku bolszewicy rozstrzelali admirała Aleksandra Kołczaka (1874-1920), jednego z dowódców „białej armii” rosyjskiej oraz „wielkorządcę państwa rosyjskiego” stojącego na czele antybolszewickiego Ogólnorosyjskiego Rządu Tymczasowego.
Admirał Aleksandr Kołczak został rozstrzelany wraz z premierem swojego rządu, Wiktorem Piepielajewem (1884-1920). Ciała wrzucono pod lód zamarzniętej rzeki Angary i nigdy nie zostały odnalezione.
Admirał Aleksandr Kołczak. 1919 r.
Źródło: Музей архив Белого движения, Париж (С).
Domena publiczna, via Wikimedia Commons.
W 1918 r. admirał przy poparciu „białych” oficerów ogłosił się „wielkorządcą państwa rosyjskiego”. Kontrolował tereny od Władywostoku niemal po Wołgę, a w 1919 r. jego rząd został uznany przez państwa zachodnie. Ostatecznie jednak rozciągnięcie sił na zbyt dużym obszarze przyniosło klęskę Kołczakowi. W trakcie odwrotu w kierunku Irkucka został zdradzony przez Korpus Czechosłowacki i wydany bolszewikom, a następnie na rozkaz z Moskwy rozstrzelany.
Skazaną na klęskę kontrrewolucyjną walkę kontynuowali jeszcze generałowie Anton Denikin i Piotr Wrangel…
AKTUALIZACJA 07.02.2023 © ŁUKASZ SOBANIAK
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęły się masowe egzekucje polskich oficerów z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku (zbrodnia katyńska). Ogółem rozstrzelano co najmniej 21 768 obywateli II Rzeczpospolitej.